Opstaan en direct het gevoel hebben, van wat zal/moet ik vandaag doen? De zon schijnt niet, het is regenachtig. Twee dingen die me al dadelijk wat naar beneden halen en energie wegplukken. De hele voormiddag ligt voor me open terwijl mijn man werkt en de kinderen naar school zijn en toch weet ik niet hoe hem in te vullen. De zetel lonkt verleidelijk om erin te kruipen. Neen, zegt het verstand, eerst wat huishouden doen. Maar wat dan doen?
Het huis is redelijk opgeruimd, de was is zo goed als bij,… Poetsen kan ik doen, nog zeker werk genoeg. Je zou bijna angst hebben dat de zon gaat schijnen en het stof op de ramen en kast zichtbaar wordt. Maar om te poetsen heb ik echt de energie niet. Enkel naar de winkel gaan voor de inkopen van het avondeten blijft nog over. En laat ik daar nu net geen zin in hebben, niet naar buiten, niet in de drukte, niet onder de mensen!
Dus zit ik hier in mijn pyjama mijn gedachten maar neer te schrijven. Misschien kan ik me allereerst al eens aankleden en wordt het dan misschien wat beter. Ik heb reeds eerder ondervonden dat dat soms wat helpt. In mijn beginperiode van mijn burn-out liep ik soms dagenlang in mijn pyjama rond. Zelfs douchen en mezelf verzorgen was een obstakel waar ik vaak niet overheen kon. Het lijkt me nu alsof ik het niet de moeite vond om voor mezelf te zorgen. “Wat maakt het allemaal uit”, dacht ik dan.
Ja, natuurlijk als er bezoek kwam, dan schoot ik snel in een jeansbroek en trui, kamde ik mijn haren en poetste mijn tanden. Niets vergeleken met mijn normale doen. Een poppemieke ben ik nooit geweest, maar me fatsoenlijk aankleden en verzorgen is me niet vreemd.
“Toch proberen je aan te kleden”, hoorde ik de stem van de coach weer in mijn hoofd. “Maar dan denken de mensen dat alles in orde is met mij en dat is niet”, geef ik onmiddellijk terug. “Begin dan met je aan te kleden en jezelf mooi te maken op een dag dat je alleen thuis bent en je geen bezoek verwacht. Dan maak je je mooi voor jezelf. Je toont jezelf, ik ben de moeite waard om verzorgd te worden. Je doet dit niet voor anderen maar om jezelf te waarderen en goed te voelen. Je toont aan jezelf hoe mooi je bent, je verzorgt je lichaam omdat je dankbaar bent dat je dit lichaam elke dag opnieuw mag ervaren.”
Het heeft heel lang geduurd vooraleer ik haar raad ten volle begreep, laat staan doen. Nu weken later, lukt het me meestal wel om mezelf aan te kleden. Soms kan ik zelfs al eens in de spiegel kijken naar mijn eigen gezicht, mezelf een knipoog geven en denken ‘je ziet er goed uit’.
Misschien ga ik daar nu dan maar eens mee beginnen en wie weet, geraakt de rest van de voormiddag dan nog wel ingevuld!
Reactie plaatsen
Reacties