Toen ik nog op de PAAZ-afdeling verbleef, was er best wat tijd tussen de verschillende sessies en het bezoek ’s avonds. Tijd om zelf in te vullen naar eigen keuze. In die eerste dagen was ik niet klaar om contact te leggen met anderen in de leefgroep. Ik trok me dan ook vaak terug in de rust van mijn eigen kamer in plaats van in de woonkamer of het crea-atelier te zijn. Alleen met mijn gedachten (toen vooral nog erg negatieve gedachten) was natuurlijk ook niet de beste invulling van mijn tijd. Ik wilde daarom iets doen om me af te leiden (liefst iets creatiefs) zodat al die gedachten in mijn hoofd zouden stoppen. Want dat constante denken en piekeren, maakte me gek, en vooral als ik alleen was.
Godzijdank bestaat er internet en ik bestelde een verfdoos. Zo’n schilderij waar je aan de hand van de nummers de vakjes moet verven met de juiste kleur. Ik weet het, klinkt kinderlijk, maar tegenwoordig heb je ook zo dozen voor volwassen, zoals de mijne.
En het werkte! Perfectionisme is me niet vreemd, dus ik wilde het graag goed doen. Dus als je je zo moet concentreren om goed tussen de lijntjes te blijven, dan kan je aan niets anders denken dan aan de verf, het penseel en de lijnen. De gedachten gingen naar de achtergrond en in de plaats kwam er wat rust in mijn hoofd.
Na een week was ik zelfs klaar om met mijn verfspullen tussen de anderen te zitten in het crea-atelier en de laatste dagen van de opname zelfs in de woonkamer. Ondertussen kon ik me rustig blijven voelen terwijl ik schilderde in wat meer drukte, al dan niet met mijn koptelefoon op.
Het eerste luik heb ik zo goed als afgewerkt tijdens mijn opname. De andere twee delen verfde ik de afgelopen weken thuis op momenten dat ik me onrustig voelde en de laatste tijd zelfs soms gewoon omdat ik er zin in had.
En nu is het klaar, en al zeg ik het zelf, ik ben er trots op!
Reactie plaatsen
Reacties