Vandaag was plots het duidelijke besef daar, op een onbewaakt moment zoals zo vaak gebeurt. DE REDEN waarom ik destijds een kinderdagverblijf oprichte.
Los van van het feit dat ik een eigen visie had over het omgaan met kinderen en waar ik binnen de onderwijswereld steeds minder aansluiting mee vond. Los van het feit dat er binnen onze maatschappij destijds weinig aandacht was voor kwaliteitsvolle opvang, laat staan dat er voldoende opvangplaatsen waren voor alle kinderen die er nood aan hadden. Los van het feit dat ik een eigen zaak wilde oprichten en die zelf vorm wilde geven op mijn manier.
Bovenstaande speelde allemaal wel mee in mijn beslissing natuurlijk, maar het is de authenciteit van baby’s en peuters die me leidde. Dat is hetgene wat me als persoon raakt en waar ik nood aan had. Dat is de taal die ik als hoog sensitief persoon begrijp. Dat is waarom ik zo graag met kinderen bezig ben en ook zo vlot contact met ze kan leggen.
Ik droomde al langer van het oprichten van een crèche maar besefte tot op vandaag niet de diepgaande reden bij mezelf die er onder zat. Jonge kinderen en baby’s zijn ongeremd en echt. Ze laten je hun wereld zien doorheen hun ogen. Ze zijn authentiek in wat ze voelen. Hebben ze honger, dan laten ze je dit zeker weten ;). Vinden ze je aandacht en knuffels leuk, dan word je beloond met een lach. Voelen ze zich overprikkeld dan uiten ze dit in boosheid of verdriet. Ze laten je gewoon zien hoe ze zich echt voelen.
Deze ‘jonge mensen in spé’ ondersteunen, koesteren en zien groeien, hun alle kansen geven om te zijn wie ze willen zijn vanuit hun en mijn authenciteit, dat is mijn drijfveer om in een kinderdagverblijf te werken. En dan kan ik tot op vandaag alleen maar dankbaar zijn dat ik destijds die stap heb gezet om een kinderdagverblijf op te richten.
Het is nu alleen nog aan mij om uit te zoeken hoe ik in de toekomst mezelf een andere rol kan geven binnen de crèche zodat ook ik authentiek kan zijn en mijn ‘echte droom’ kan waarmaken!
Reactie plaatsen
Reacties